Toen ik op 27 juni 2018 na 21 lengtes eindelijk op de top van de Cima Scotoni stond, werd ik overmand door een rollercoaster van emoties. Ver en ver weg was er niemand te zien of te horen, en toch voelde ik me niet alleen. Ik zei: “Bedankt Gerry. Kun je me horen?” Op 15 augustus 2020 slaagde ik er eindelijk in om de route in één dag te herdoen. Dit betekent dat de route in één keer moest worden beklommen zonder te vallen, in het touw te rusten of zich aan pitons op te trekken.

Dit is zeker een van de meest emotionele hoogtepunten uit mijn klimcarrière tot nu toe. En ik weet zeker dat Gerry er deze keer ook was, om op me te passen!”